Ecuador (6). Van Baeza naar Agro Lagrio.

Vanochten werden we wakker bij een kletterende regen. Ontbijt in bed met zelf gekochte broodjes en oploskoffie. Dit is het enige hotel in onze reis zonder inbegrepen ontbijt.
Rodrigo, de eigenaar die wereldberoemd is bij wildwatervaarders, geeft alleen maar logies en advies.
Volgens hem moesten we onderweg niet naar de St Rafael waterval maar naar de waterval van de Ria Mala, volgens hem veel goedkoper, minder rompslomp (want geen nationaal park)en minstens even mooi.
De Amerikanen hebben na de grote aardbeving van 1987 alle bruggen in de Truncal Amazonica naar Lago Agrio (die wij vandaag hebben gereden) gerepareerd en een naam geven en deze werd toen maar de Rio Mala genoemd. Overigens was dit geen ontwikkelingshulp of zoiets maar puur eigenbelang: de oliepijpleiding die olie transporteerde van het Amazonegebied naar de Pacific moest ook gerepareerd worden en daarvoor moet je erbij kunnen komen.
Overigens is die pijpleiding die zo'n 150 km vlak langs de weg meeslingert wel een apart gezicht.

We vonden de waterval op de aangewezen plek, er kwam een vrouwtje van de overkant van de weg aanrennen die ons 2 dollar vroeg en het toeganglint liet zakken.
Ze maakte ons duidelijk dat we 10 minuten over een onverharde weg het nevelwoud in moesten rijden, onze auto moesten parkeren en dan in nog 10 minuten naar de waterval konden lopen. Dus dat hebben we maar gedaan. Er stond een auto met een betrouwbaar uitziende Ecuadoriaanse  familie op de parkeerplaats (het was zondag) dus we hebben toen de regen opgehouden was een leuk nat wandelingetje naar de waterval gemaakt.

Daarna zijn we verder gegaan naar Lago Agrio. Soms was er een stukje weg weggespoeld, maar er was altijd voldoende ruimte overgebleven. De overgang van het
nevelwoud (1800 m en koel) naar Lago Agrio (300m en drukkend vochtig) was wel erg plotseling.

Het hotel verwachtte ons alweer. Morgen worden we om 9 uur opgepikt om per auto en kano naar deC uyabeno Lodge gebracht te worden. Dan zijn we tot vrijdag 22.00 incommunicado.

Zopas zonder problemen een heerlijk pilsje gedronken op het terras van het hotel aan de drukste straat van de gevaarlijkste stad van Ecuador. Maar het is nog niet donker.

Geen wilde woeste zee maar de wolken vanuit ons raam.