Belgrado

Vorige week een paar dagen op familiebezoek in Belgrado geweest.
 
De straat waar ons appartement aan ligt met de namen
die het sinds 1872 heeft gehad.

De geschiedenis van een stad vind ik altijd erg interessant
en van B wordt gezegd dat het wat dat betreft een ijsberg is:
negen tiende is onzichtbaar.
Zo heeft B. het grootste gedeelte van zijn geschiedenis onder Romeins, Byzantijns, Hongaars, Turks en Oostenrijks bestuur gestaan en is de stad is in de twintigste eeuw vier keer gebombardeerd:
1914 door de Oostenrijkers, 1941 door de Duitsers,
1945 door de geallieerden en in 1999 78 dagen door de navo.


Door kruisraket getroffen ministerie

Het Kalemegdan fort (Oostenrijks, Turks) ligt aan 
de samenvloeiing van de Sava en de Donau.

Zindan poort en espresso op het terras (nog een beetje fris)




Ondanks alle bombardementen toch nog wel mooie gebouwen.

  
De ontmoetingspunten waren ‘'het paard” op het Trg Republica
en Plato bij de universiteit van Belgrado.

 
Lekker eten met zigeunermuziek in de wijk Skadarlje.


Veel standbeelden in de stad.

Natuurlijk een bezoek aan de begraafplaats. 
 
 
Veel standbeelden,
  
en weinig engelen.

biomassa

In mijn TU bestaan heb ik me veel beziggehouden met het verbranden en vergassen van biomassa voor het opwekken van electriciteit en warmte: duurzame energieopwekking dus.
Het is erg jammer dat deze biomassa toepassing helemaal overschaduwd is door een andere, totaal verschillende, toepassing van biomassa: het gebruik van  voedingsgewassen zoals mais, palmolie en soja voor het produceren van vloeibare brandstoffen voor auto’s.
Het grote publiek (en dat niet alleen) gooit beide toepassingen onterecht op een hoop en schrijft de nadelen van de tweede toepassing (niet of nauwelijks CO2 besparing, nadelige effecten op de voedselproductie) ook toe aan de eerstgenoemde toepassing van biomassa.
Daarom doet het mij deugd dat in het rapport van het innovatieplatform over duurzame energie in Nederland, het volgende wordt gezegd over verbranding en vergassing van biomassa:

Daarbij moet echter worden opgemerkt dat, alhoewel het geen specifiek beoogde technologie betreft, het wel een belangrijk (transitie-) element vormt voor het op gang brengen van de bioketen. Bovendien zal deze optie in de aanloop naar 2020 een belangrijke bijdrage moeten leveren aan het behalen van de CO2 doelstellingen en vormt het daarmee een belangrijke economische activiteit

De aanbevelingen zoals meer focus en samenhang in R&D en het opzetten van een grootschalig demonstratieproject klinken erg bekend. Het is te hopen dat er deze keer meer van terecht komt. 

electrische auto's

Vorig jaar heb ik al eens een weblog geschreven over het actieplan electrisch rijden. In een flitsend uitgevoerde folder wordt ons voorgeschoteld hoe we in 2020 met een miljoen electrische auto’s rond gaan rijden in Nederland. Op de eerste pagina staat:

(het actieplan) is van belang om de klimaatuitstoot van het verkeer te verminderen. Het geeft ook een belangrijke economische impuls door innovatie.

Ik heb toen al geschreven dat de bewering over de klimaatuitstoot (vreemde term trouwens) onjuist is.
Nu ligt er sinds kort een advies van het innovatieplatform waarin gesteld wordt dat de invoering van electrische auto’s weinig invloed zal hebben op de Nederlandse economie en dat investeringen in duurzame energie beter gebruikt kunnen worden voor het stimuleren van de bioketen (biomassa, biobrandstoffen, biogas,etc) en off-shore windmolens. Beide hoofdargumenten van het actieplan zijn dus onjuist. 

Op 25 februari werd onze minister van Economische Zaken in Netwerk gevraagd naar haar mening hierover en ze herhaalde toen weer de (onjuiste) argumenten uit het actieplan van maart vorig jaar.
Het is te hopen dat er ambtenaren zijn die de minister kunnen overreden om niet verder te gaan met dit onzalige plan. 
Het zou jammer zijn als de tientallen miljoenen euro’s die hiervoor klaar liggen niet gebruikt worden waar ze voor bedoeld zijn: het terugdringen van de CO2 emissies en het stimuleren van de Nederlandse economie.

klok

wie betaalt de rekening ?

In de VK van 30 december stond een aardig stukje over de steeds maar groeiende schuld van de Nederlandse overheid. 
Deze neemt enorm toe omdat de overheid enerzijds meer geld nodig heeft om de crisis en zijn gevolgen te bestrijden en anderzijds minder belastinginkomsten heeft.
Normaal gesproken doet de overheid hier iets aan door de belastingen te verhogen en/of de uitgaven te verminderen.
Dit gebeurt nu niet omdat beide maatregelen de crisis zouden verergeren. Alle maatregelen om de overheidsfinancien weer op de rails te krijgen worden uitgesteld naar het komende begrotingsjaar.
Het ontbrekende geld wordt geleend door het uitgeven van obligaties en het aangaan van kortlopende leningen.
De obligaties worden gekocht door banken, beleggers en andere financiele instellingen zoals pensioenfondsen.
De banken lenen nu geld van de Europese centrale bank tegen een hele lage rente, kopen daar obligaties mee waarop ze een hogere rente krijgen. Hierdoor kunnen ze op een gemakkelijke manier grote winsten behalen.
Volgens de de geinterviewden in het artikel (bankiers, obligatie handelaars) zijn er in dit geval alleen maar winners.
Nu moet de overheid zijn financien weer op orde zien te krijgen en dat zal nog heel wat pijnlijke ingrepen vergen maar dat zal waarschijnlijk niet ten koste gaan van de financiele sector.

idealen, compromissen en draaien

Het vertrouwen in de politiek  lijkt wel steeds kleiner te worden.
Je hoort vaak dat politici niet meer staan voor wat ze zeggen en met alle winden meedraaien als ze dat zo uitkomt.
Femke Halsema zei er iets over in Buitenhof van afgelopen zondag: “'je moet  het verschil tussen idealen en compromissen duidelijk maken aan de kiezers”.
Compromissen  kunnen nodig zijn om iets te bereiken, maar je moet daarbij wel duidelijk maken dat je blijft staan voor je idealen.
Ik denk dat partijen elkaar ook de ruimte moeten geven een compromis op deze manier te  uit te leggen aan de kiezers en dat gebeurt de laatste tijd misschien wel eens te weinig.
Natuurlijk moet je als partij wel idealen hebben om het verschil tussen idealen en compromissen uit te kunnen leggen.