Charlotte van Pallandt, de Fundatie

Mooie tentoonstelling over leven en werken van Charlotte van Pallandt in de Fundate, Zwolle.

Matthijs Roling, Drents museum

Een onverwachte verrassing in het Drents museum, Matthijs Roling.

Sprezzatura, Drents Museum

Een aardige tentoonstelling met wat veel tekst bij de schilderijen.

Italiaanse schilderijen uit de periode 1850 - 1900. 

9

Waalhaven, Rotterdam

Fietstochtje langs de Waalhaven.

Stoere beelden op het Charloisse Hoofd, stoere schepen in de Waalhaven. Bloemen op Pier 3 en vreemde machines op Heyplaat. Terug verkoeling op de Waterbus.

Rotterdam

Achter het Centraal Station is van alles te zien.

Proveniersingel

De Prinsekerk

Mysterieuze lijnen op de brug

Dezelfde brug

Het rioolgemaal aan de Statensingel. Amsterdamse school.

Procida

Het eiland Procida ligt tussen Pozzuoli en het eiland Ischia in en is veel kleiner en minder toeristisch dan Ischia. Volgens de hoteleigenaar meer voor oudere mensen. Ilya Gort heeft er een van zijn programma's aan gewijd. De wijn die op het eiland geproduceerd wordt is volgens hem middelmatig maar de limoncello is fantastisch. We rijden naar een station van de andere Randstadrail, de Cumana, vlakbij Pozzuoli want parkeren in Pozzuoli is onmogelijk.
De kaartjesverkoop en de organisatie van de ferries zijn ongelooflijk rommelig georganiseerd, maar uiteindelijk vinden we onze veerboot. Een apart model en een beetje roestig hier en daar. Hiermee varen we in 40 minuten naar Procida. Procida is erg mooi en redelijk rustig. We lunchen aan de haven en maken een wandeling omhoog door het stadje. Op het hoogste punt zien we de baai aan de andere kant. Ook heel schilderachtig. Hier drinken we cafe met een bekertje limoncello, die inderdaad heerlijk is. De oude burcht is nu een gevangenis. Ik hoop maar dat de raampjes laag zitten want uitzicht moet spectaculair zijn.
Op de terugweg zien we de Vesuvius aan de andere kant van de baai van Napels. Plinius de Oudere zag vanaf ongeveer dit punt de uitbarsting van de Vesuvius die Herculaneum en Pompei verwoestte. Nu is er niks boven de top te zien, dus de knallen die ik vannacht weer gehoord heb zullen wel ergens anders vandaan komen.
Om half zeven zijn we terug in het hotel. Ik ga afrekenen, cash natuurlijk, en heb een filosofisch gesprek met de eigenaar over het ouder worden (volgens hem met de snelheid van een Maserati) en of we elkaar in dit leven of in een volgend leven weer zullen ontmoeten. We sluiten af met handen schudden en elkaar op de rug slaan. Ik weet niet of het nou een beetje tragische man is of dat hij zijn geld binnen heeft en het hotel langzaam laat aftakelen. Als ik onze vergaderzaal annex hotelkamer daarna binnenkom ben ik weer verbaasd. Als Truus later die dag bezig is dingen in de auto te pakken krijgt ze nog een fles wijn mee van de eigenar.

Napels

Van het hotel gaan we met de auto naar het eindpunt van de Circumflegrei, een soort Randstadrail naar het centrum van Napels. Ook nu waren we zonder de juffrouw van Google Maps hopeloos verdwaald. In de buurt van het station zien we ontzettend veel 'African Italians'. Een AZC in de buurt? De trein is volledig beschilderd met graffiti en onderwg zien de stations er ook niet al te best uit. We komen aan op het station Montesanto. Vanuit het station kom je meteen in een wirwar van straatjes terecht, maar met behulp van GM lopen we zonder problemen naar Pizza Dante, waar de bus naar het museum vertrekt. Naast de bushalte staat een Cannabis kiosk, blijkbaar is het gelegaliseerd. De kaartjesautomaat accepteert wel geld maar geeft geen kaartjes terug. De chauffeur in de bus verkoopt ook kaartjes maar ze zijn op. Dan maar zonder kaartjes. De bus naar het museum staat continu in de file maar uiteindelijk komen we toch aan bij Capodimonte, het grote museum van Napels dat in een mooi park op een heuvel ligt.
Hier is de Caravaggio tentoonstelling. Caravaggio heeft een tijdje in Napels gewerkt nadat hij wegens moord uit Rome was gevlucht. Er hangen in het museum 6 Caravaggio's en er hangt een in de kapel waar hij oorspronkelijk ook voor bestemd was, de Pio Monte della  Misericordia . Dat schilderij geeft dan ook de 7 werken van barmharigheid weer (met dochter die haar verhongerende vader, die in de gevangenis zit, de borst geeft) De schilderijen gecombineerd met een paar Napolitaanse navolgers hangen uitgelicht in volledige duisternis. Een beetje melodramatisch maar wel mooi. Het is er heel erg rustig dus je kunt ze op je gemak bekijken.  Net als in Utrecht valt dan het kwaliteitsverschil tussen Caravaggio en zijn navolgers op.
Na het museum wandelen we nog door de binnenstad met de nauwe straatjes, waar we toevallig langs de kapel met de Caravaggio komen. We bijzonder om hem op de plek te zien waar hij al zo'n 400 jaar hangt.
Met de metro, die een gewone trein blijkt te zijn, de Circumflegrea die er twee keer zo lang over doet als op de heenreis en GM komen we tegen half zeven aan in ons hotel waar we ons opnieuw verbazen over ons appartement.

Lago Patrio

Vanuit Trani komend rijden we rechtsom om Napels heen. Als de tolweg afgelopen is wordt het wegdek spetaculair slechter en de verkeersdrukte drukker en hectischer. Gelukkig houdt de juffrouw van Google maps het hoofd koel en stuurt ons feilloos naar het doel. We zitten daar in de buurt van twee spoorlijntjes die elke 20 minuten naar het centrum van Napels gaan en bovendien praktisch aan het strand. Het eerste adres een camping aan het strand is niks, het tweede is een vrij groot hotel annex pizzeria met een spectaculair 50 er jaren entree met grote bruin meubilair, vrij donker, veel getuigschriften. We vragen of we een kamer voor 3 dagen kunnen krijgen en de man doet een leuk aanbod, 110 euro voor 3 nachten. We vragen of we de kamer mogen zien en krijgen de sleutel mee. We gaan niet de brede centrale trap op maar gaan via een zijdeurtje een trap op. Als we de 'kamerdeur' openen komen we in een zaaltje met een vergadertafel en een zithoek, daarnaast is een keukentje met een koelkast. Als we het zaaltje doorlopen is rechts de badkamer met alles er op en eraan en helemaal aan het eind hebben we twee slaapkamers met balkon. Er is veel kapot, sommige dingen zijn een beetje vies, maar de slaapkamer en de bedden zijn schoon en netjes. We denken allebei dat we een verkeerde sleutel hebben gekregen, maar dat is niet zo. 'Big man, big room' zegt de eigenaar terwijl hij mij op de rug slaat. 'Business no good, Italia no good en weather not good'. Aan de wand in de lobby hangt een potret van zijn vader die het hotel gesticht heeft. 'Big money now gone'. We installeren ons een beetje lacherig en maken een wandelingetje rond het hotel. Aan een kant een uitgebrande (?) ruine en aan de andere kant een half verzakte afgesloten brug die afgesloten is voor alle verkeer. Vanaf ons terras zie je aan de ene kant de zee en aan de andere kant de top van de Vesuvius De locatie is wel leuk, het hotel ligt aan de via Domitiana, de Romeinse weg van Rome naar Pozzuoli en de half verzakte brug ligt over de uitmonding van het Lago Patrio in zee. Dit meer was in de romeinse tijd de haven van de Romeinse kolonie Liternum. 's Avonds eten we in de pizzeria die bij het hotel hoort. Er kunnen volgens mij wel honderd mensen zitten. We worden bediend door de kok. Wij zijn de enige gasten, hij het enige personeelslid. Surrealistisch. Om half een 's nachts worden we wakker van een serie harde explosies, even denk ik dat het de Vesuvius was maar er was buiten niks te zien.

Trani

We komen precies op tijd in Bari aan. Truus heeft gehoord dat we vannacht in Igoumenitsa aangelegd hebben. Ik niet, zonder oortjes slaap ik overal doorheen.  Bari kennen we nog van de overtocht van Bar een paar jaar geleden. De kathedraal met de overblijfselen van onze Sint slaan we ook deze keer weer over.
We gaan koffiedrinken bij de kathedraal van Trani, een van de mooiste van Zuid Italie. Ze ligt direct aan het water en bij mooi weer is de kleurencombinatie azuurblauw, hemelsblauw en wit fantastisch. Jammer genoeg ligt ze ook midden in de oude binnenstad bij de haven en is er een trouwpartij met veel gasten.  Een voordeel van lang zoeken naar een parkeerplaats is dat je na een tijdje precies weet of je auto door een straatje kan of niet. We wandelen rondom de kathedraal en ze is nog steeds mooi. We zien nog net dat het bruidspaar naar binnen schrijdt.
Het is nog vroeg maar er is al een terras open op het plein bij de kathedraal. Als ik afgerekend heb gaat het plotseling stortregenen. De strakblauwe lucht is verdwenen. We hebben geen paraplus dus we nemen nog maar een verse jus. Als het bijna droog is lopen we naar de auto.
Vanuit Trani nemen we eerst een stukje Adriatico en gaan dan de autostrada op die we blijven volgen tot bij Napels.