Lago Patrio

Vanuit Trani komend rijden we rechtsom om Napels heen. Als de tolweg afgelopen is wordt het wegdek spetaculair slechter en de verkeersdrukte drukker en hectischer. Gelukkig houdt de juffrouw van Google maps het hoofd koel en stuurt ons feilloos naar het doel. We zitten daar in de buurt van twee spoorlijntjes die elke 20 minuten naar het centrum van Napels gaan en bovendien praktisch aan het strand. Het eerste adres een camping aan het strand is niks, het tweede is een vrij groot hotel annex pizzeria met een spectaculair 50 er jaren entree met grote bruin meubilair, vrij donker, veel getuigschriften. We vragen of we een kamer voor 3 dagen kunnen krijgen en de man doet een leuk aanbod, 110 euro voor 3 nachten. We vragen of we de kamer mogen zien en krijgen de sleutel mee. We gaan niet de brede centrale trap op maar gaan via een zijdeurtje een trap op. Als we de 'kamerdeur' openen komen we in een zaaltje met een vergadertafel en een zithoek, daarnaast is een keukentje met een koelkast. Als we het zaaltje doorlopen is rechts de badkamer met alles er op en eraan en helemaal aan het eind hebben we twee slaapkamers met balkon. Er is veel kapot, sommige dingen zijn een beetje vies, maar de slaapkamer en de bedden zijn schoon en netjes. We denken allebei dat we een verkeerde sleutel hebben gekregen, maar dat is niet zo. 'Big man, big room' zegt de eigenaar terwijl hij mij op de rug slaat. 'Business no good, Italia no good en weather not good'. Aan de wand in de lobby hangt een potret van zijn vader die het hotel gesticht heeft. 'Big money now gone'. We installeren ons een beetje lacherig en maken een wandelingetje rond het hotel. Aan een kant een uitgebrande (?) ruine en aan de andere kant een half verzakte afgesloten brug die afgesloten is voor alle verkeer. Vanaf ons terras zie je aan de ene kant de zee en aan de andere kant de top van de Vesuvius De locatie is wel leuk, het hotel ligt aan de via Domitiana, de Romeinse weg van Rome naar Pozzuoli en de half verzakte brug ligt over de uitmonding van het Lago Patrio in zee. Dit meer was in de romeinse tijd de haven van de Romeinse kolonie Liternum. 's Avonds eten we in de pizzeria die bij het hotel hoort. Er kunnen volgens mij wel honderd mensen zitten. We worden bediend door de kok. Wij zijn de enige gasten, hij het enige personeelslid. Surrealistisch. Om half een 's nachts worden we wakker van een serie harde explosies, even denk ik dat het de Vesuvius was maar er was buiten niks te zien.