Als je de goede ingang van de ferry terminal weet, rij je zo tegen de boot aan.
We hoeven niet meer in te checken want dat hebben we in Ancona al gedaan omdat we met dezelfde maatschappij gaan.
Omdat er geen rij staat vraag ik maar aan een paar officieren die buiten een sigaretje staan te roken wat ik moet doen. Come in, is het antwoord. Tussen de opleggers met containers rijden we naar binnen. Binnen kan ik net langs de opleggers naar het dek voor personen autos manouvreren.Op een of andere manier zijn we alle wachtende autos voorbijgereden.
De hut is een stuk ruimer dan op de Olympic Champion. Als we Piraeus uitvaren gaan we naar bed.
De volgende ochtend worden we om half zes wakker door het omroepsysteem. Er wordt omgeroepen dat we de sleutel van de hut in moeten leveren bij de receptie en ons naar de auto moeten begeven.
Gelukkig kan Truus ontzettend snel pakken. Ontbijt en koffie komen later wel.
Omdat de liften overbelast zijn gaan we maar via de trap van dek 8 naar dek 2. Daar staan de autos schots en scheef geparkeerd, alle ruimte is benut. Een mannetje regelt de volgorde en manier van uitrijden. Als je niet snel genoeg manoevreert draait hij wel even mee aan het stuur.
Om half zeven draaien we bij Souda de autoweg naar Rethymnon op en bij een tentje langs de weg drinken we koffie en eten iets zoetigs.
We kijken uit op besneeuwde bergtoppen en genieten van de vele bloemen langs de weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten