Maandag vertekken we uit Merzouga op weg naar de kust.
Na anderhalf uur komen we bij een vernielde brug over een rivier waar nog water in staat. Er door heen of terug? Toch maar terug en drie uur later staan we op bijna dezelfde plek maar dan aan de andere kant van de rivier.
We overnachten in leeg vakantiedorp, diner in grote, lege eetzaal, zonnig ontbijt aan de rand van een groot zwembad.
Onderweg naar Tafraoute staat er een zwaaiende man aan de kant van de weg met een kapotte auto. Heeft olie nodig en woont in dorpje drie km hiervandaan.
Brengen hem naar dorp, man koopt wol van herders voor vrouwen die tapijten weven. Mannen in dorp werken in de mijnen en vrouwen weven tapijten.
Zoon gaat olie halen en wij drinken in zijn huis saffraan thee met honing. Vrouw/dochter laat zien hoe ze wol kaarden en spinnen met spintol.
Truus krijgt stuk mineraal met kobalt en zilver, gedolven van 1700 m diep door een van de zoons. Tot slot laat hij ons de tapijten zien die klaar liggen voor de jaarlijkse tapijtmarkt morgen. Na afloop is er groot feest voor de vrouwen. We brengen de man daarna terug naar de kapotte auto. We beginnen na afloop wel even te twijfelen of dit toch niet een ingewikkelde truc is om tapijten te verkopen en we twijfelen nog steeds. Het was in elk geval een hele leuke ervaring.
Voorbij Talliouine, de saffraan hoofdstad van Marokko, zijn opeens de bruggen weggespoeld. De beddingen zijn gelukkig droog maar het kost wel veel extra tijd om deze met onze gewone auto te nemen.
We komen uiteindelijk tegen 5 uur aan in een stadje op 2000 m hoog in de anti atlas. Het is 7 graden met een ijskoude, snijdende wind.
Het geplande stop ligt 80 km verderop langs net zo'n bochtige weg.
Gelukkig vinden we een hotel. Wc en wastafel op de gang, niet helemaal schoon maar wel erg goedkoop.
We eten in het cafe beneden, hete soep vooraf en witte bonen als hoofdgerecht. Meer keus is er niet.
Behoorlijk vol cafe met veel mannen in dikke kaftans met kappen.
We vragen extra dekens en gaan vroeg naar bed.
De volgende dag is het nog 250 km naar de kust. Hele mooie route langs hellingen met net uitgebloeide amandelbomen.
Aan het begin van de middag komen we aan in Mirleft, aan de kust.
Hier kwamen in de zestiger jaren veel hippies en muzikanten.
Nu is er in de stad geen alcohol te koop en in een van de twee alcohol verkopende hotels krijgen we het geserveerd in koffiekopjes vanwege de strenge politie controles.
We huren voor 4 nachten een ruim appartement met uitzicht op een wilde oceaan. Onze strandweek is begonnen.
Volgens een Nederlandse hotel eigenares onderweg had ze dit koude weer in de 9 jaar dat ze in Marokko woonde nog niet meegemaakt.
Twee weken geleden was het nog boven de dertig graden geweest, en nu zou het ook beter worden.
Na anderhalf uur komen we bij een vernielde brug over een rivier waar nog water in staat. Er door heen of terug? Toch maar terug en drie uur later staan we op bijna dezelfde plek maar dan aan de andere kant van de rivier.
We overnachten in leeg vakantiedorp, diner in grote, lege eetzaal, zonnig ontbijt aan de rand van een groot zwembad.
Onderweg naar Tafraoute staat er een zwaaiende man aan de kant van de weg met een kapotte auto. Heeft olie nodig en woont in dorpje drie km hiervandaan.
Brengen hem naar dorp, man koopt wol van herders voor vrouwen die tapijten weven. Mannen in dorp werken in de mijnen en vrouwen weven tapijten.
Zoon gaat olie halen en wij drinken in zijn huis saffraan thee met honing. Vrouw/dochter laat zien hoe ze wol kaarden en spinnen met spintol.
Truus krijgt stuk mineraal met kobalt en zilver, gedolven van 1700 m diep door een van de zoons. Tot slot laat hij ons de tapijten zien die klaar liggen voor de jaarlijkse tapijtmarkt morgen. Na afloop is er groot feest voor de vrouwen. We brengen de man daarna terug naar de kapotte auto. We beginnen na afloop wel even te twijfelen of dit toch niet een ingewikkelde truc is om tapijten te verkopen en we twijfelen nog steeds. Het was in elk geval een hele leuke ervaring.
Voorbij Talliouine, de saffraan hoofdstad van Marokko, zijn opeens de bruggen weggespoeld. De beddingen zijn gelukkig droog maar het kost wel veel extra tijd om deze met onze gewone auto te nemen.
We komen uiteindelijk tegen 5 uur aan in een stadje op 2000 m hoog in de anti atlas. Het is 7 graden met een ijskoude, snijdende wind.
Het geplande stop ligt 80 km verderop langs net zo'n bochtige weg.
Gelukkig vinden we een hotel. Wc en wastafel op de gang, niet helemaal schoon maar wel erg goedkoop.
We eten in het cafe beneden, hete soep vooraf en witte bonen als hoofdgerecht. Meer keus is er niet.
Behoorlijk vol cafe met veel mannen in dikke kaftans met kappen.
We vragen extra dekens en gaan vroeg naar bed.
De volgende dag is het nog 250 km naar de kust. Hele mooie route langs hellingen met net uitgebloeide amandelbomen.
Aan het begin van de middag komen we aan in Mirleft, aan de kust.
Hier kwamen in de zestiger jaren veel hippies en muzikanten.
Nu is er in de stad geen alcohol te koop en in een van de twee alcohol verkopende hotels krijgen we het geserveerd in koffiekopjes vanwege de strenge politie controles.
We huren voor 4 nachten een ruim appartement met uitzicht op een wilde oceaan. Onze strandweek is begonnen.
Volgens een Nederlandse hotel eigenares onderweg had ze dit koude weer in de 9 jaar dat ze in Marokko woonde nog niet meegemaakt.
Twee weken geleden was het nog boven de dertig graden geweest, en nu zou het ook beter worden.
posted from Bloggeroid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten